‘Oh gelukkig, ik ben niet de enige die iets op haar hoofd heeft’, zei ze terwijl ze op mijn tulband wees. Ze droeg een hoofddoek. ‘Ik heb een operatie gehad’.
‘Het is juist goed om tijdens de les iets op je hoofd te dragen’, zei ik, ‘het is alsof je een kroon draagt’. Ze begon te stralen.
Toen ik met Kundalini Yoga begon vond ik het maar overdreven, die yogi’s met tulbanden. Tot mijn lerares uit legde dat het de energie kon ‘vasthouden’ en dat het daardoor gemakkelijker is een meditatieve focus te creëren op het punt tussen je wenkbrauwen, je 3e oog, of te wel de 6e chakra.
Doen is ervaren. Ik begon met een band in mijn haren, wit uiteraard. Het was in eerste instantie vooral praktisch om geen haren in mijn gezicht te voelen. Misschien verbeelde ik het me, maar mijn focus leek beter te worden?
Bij de Teacher Training die ik volgde kwam het onderwerp weer ter sprake. Ook daar was het geen must maar wel een uitnodiging tot een nieuwe ervaring.
Het verschil met de band is dat de lange doek die ik als tulband om mijn hoofd bind veel strakker kan. Het geeft écht meer stevigheid. Het houdt ‘mijn hoofd bij elkaar’. Het helpt als ik moe ben of licht in mijn hoofd ben. Een tulband voelt als een kroon. Je strekt automatisch je rug en je nek, trekt je kin een klein beetje in. Met een scheef hoofd zitten doe je niet meer. Ik kan niet meer zonder.
Meer info: https://www.3ho.org/3ho-lifestyle/daily-routine/covering-head
