Afgelopen zondag gaf ik de hybride les vanuit België met mijn 86-jarige moeder, nichtje en Rudi op de mat terwijl de rest van de familie nog op één oor lag. Aangenaam briesje en heel veel vogels met alles groen om ons heen. Mijn ouders vierden dat ze 59 jaar getrouwd zijn met alle kinderen, kleinkinderen en aanhang, met z’n twintigen in een groot huis. Samen koken, eten en drinken buiten in de zon. Mijn vader schreeuwend aan de ene kant van de lange tafel, mijn moeder die niet zoveel meer hoort aan de andere kant en alle kinderen ertussen. “Het lijkt wel of we op vakantie in Italië zijn”, verzuchtte mijn vader.
Het weer samen kunnen zijn deed me beseffen hoe ik het had gemist. Ik realiseerde me dat we onszelf op onze eigen manier hadden teruggetrokken en afgeschermd in onze eigen wereld. Allemaal op een eigen eiland.
Ik herkende het van toen we 7 jaar in het buitenland woonden en ik niet altijd het gemis van dierbaren kon toelaten. Het creëert een soort van beschermlaag, of misschien wel eelt, om minder gemis te voelen. Op een gegeven moment went het, vind je iets om het te compenseren en is het ‘wel prima’. Tot je de ander die je zo miste weer ziet en in je armen voelt, dan weet je dat je iets hebt op-of tegengehouden.
Kundalini Yoga maakt me bewust van wat ik verberg. Het helpt mij deze beschermlaag beetje bij beetje weg te ‘krabben’ (we weten allemaal hoe pijnlijk schurend en confronterend de Kriyas en meditaties kunnen zijn…)
Toch merk ik nu ik langer Kundalini Yoga beoefen en geef dat het ook mild mag, in plaats van te moeten krabben kan het ook vanzelf oplossen door het de tijd en ruimte te geven. De tijd leert me dat als die aardbeving nodig is om iets op te schudden in mijzelf, dat die vanzelf komt, op het juiste moment.
Mijn teacher Sat Sarbat leerde me: There is nothing to solve.
Ik herhaal de woorden als ik ergens tegenaan loop, groeipijnen voel. There is nothing to solve.
Als kind had ik enorme groeipijn. Mam ik heb beenpijn, zei ik dan huilend. Mijn moeder masseerde eindeloos mijn benen als ik weer eens een pijnlijke groeispurt had. Zij leerde mij geduld te hebben en toe te laten, hoe het ook is.
We are the pain and what cures the pain, both
Ik ben ontroerd hoe ik haar op die zondag onder de boom zie zitten tijdens mijn les. Yoga in de stoel voor haar, want vanaf de grond omhoogkomen lukt niet meer. De oefeningen zijn intens, maar ze weet dat het ook een tandje minder hard kan.
There is nothing to solve, denk ik. Er is niks op te lossen, te bewijzen, alleen maar toe te laten en er te zijn. Puur, eerlijk, zonder ego…
Ong Kar Nirankar Nirankar Ong
Mijn moeder straalt na afloop van de les nog meer dan dat ze anders al doet. Ik omhels haar stevig, dankbaar voor dit moment.
We are the mirror, as well as the face in it
We are tasting the taste this minute of eternity
We are the pain and what cures the pain, both
We are the cold sweet water and the jar that poursHumee Hum Brahm Hum
Song-Text: Mirabai Ceiba- Inspired by Rumi
Ong Kar Nirankar
This mantra brings union from separation. It allows you to move from feeling disconnected to recognizing your connection with all that is.
Mantra
Ong Kar Nirankar Nirankar Ong
Meaning:
The form of the Divine and the formless Divine.
Ong Kar can be translated to mean “Being” or the form of the Divine. Nirankar means The Formless One, the One beyond a finite identity.
Nirankar also means the One with no ego.
This mantra takes one out of a finite relationship to life and oneself and opens one to the experience of one’s own infinity, beyond form. It connects you with your divine and the divinity of your self.
Music: Snatam Kaur
